مقایسه کارایی گونه‌های بوته‌ای و درختچه‌ای دست‌کاشت و طبیعی در ترسیب کربن زیست توده (مطالعه موردی: اراضی بیابانی شمال غرب کویر میقان اراک)

دی اکسید کربن اتمسفر در دهه‌های اخیر افزایش قابل توجهی داشته است. تجربیات نشان می‌دهد که با احیای پوشش گیاهی می‌توان کربن را در اندام‌های گیاهی تثبیت نمود که این فرآیند را اصطلاحاً ترسیب کربن گویند. به منظور بررسی کارایی گونه‌های بوته‌ای و درختچه‌ای در ترسیب کربن زیست توده، تیپ‌های گیاهی دست کاشت Haloxylon persicumوAtriplex canescens با تیپ‌های گیاهی طبیعی Salsola incanescens و Atriplex verrucifera در اراضی بیابانی حاشیه شمال‌غربی کویر میقان اراک مورد مقایسه قرار گرفتند. در هر تیپ گیاهی مقدار زیست‌توده هوایی و زمینی برای گونه‌های غالب و همراه اندازه‌گیری گردید. نتایج نشان داد در تمام تیپ‌های گیاهی، ذخیره کربن زیست‌توده هوایی بیش از ریشه‌ها بود (61/2 برابر برای میانگین همه تیپ‌های گیاهی). همچنین میانگین کربن ترسیب شده در زیست توده تیپ‌های گیاهی H. persicum ، A. canescens، S. incanescens و A. verrucifera، بترتیب 19/531، 79/228، 77/207 و 61/91 گرم بر متر مربع بدست آمد که از نظر آماری، میانگین کربن تیپ گیاهی H. persicumبا سایر تیپ‌ها اختلاف معنی‌داری نشان داد. با توجه به آنکه مناطق تحت کشت توده‌های دست‌کاشت تاغ و آتریپلکس، قبل از تخریب پوشش گیاهی (قبل از سال1360)، دارای تیپ‌های طبیعی S. incanescens و A. verrucifera بوده‌اند، حال پس از گذشت حدود 20 سال از عملیات احیایی (سال1370 اتمام عملیات اجرایی)، در مقایسه با تیپ‌های طبیعی یادشده از نظر ترسیب کربن زیست‌توده، موفق ارزیابی می‌شوند.